Peru

Vanuit Quito zijn we rechtstreeks naar Cuzco in Peru gevlogen. Dat ligt op 3300 meter en we moesten wel even aan de hoogte wennen na Galapagos. Cuzco is een leuk plaatsje met koloniale gebouwen. het was vroeger de hoofdstad van het Inca rijk en eromheen liggen nog veel Inca-ruïnes (waar we natuurlijk naar zijn gaan kijken)…

Plaza des Armas

Het plaatselijke bier en Inca Kola, een Peruaans kauwgomballendrankje. Overal zijn nog oude Inca-muren, zoals hieronder.

 

En natuurlijk vrouwtjes met lama’s. Van lama maken ze hier van alles: mutsen, sjaals, maar je kunt ze ook eten.

 

Cuzco ligt in de ‘Sacred Valley’, waar een heleboel ruines te vinden zijn.

 

We hebben een alternatieve trail naar Machu Picchu gelopen/gefietst. De eerste dag daalden van 4500 meter af naar de jungle op mountainbikes. Het eerste deel was erg koud en in de mist, onze handen vroren er bijna af en dan is het toch lastig remmen…

Door water…

onderweg reden we door kleine dorpjes waar mensen zoals deze meneer hieronder in 1 week een nieuw huisje van modder/kleistenen maken. Geinspireerd door de inca’s denk ik.

We sliepen bij een vrouw thuis die een theefabriek had. De douche deed het niet, dus mochten we even baden in theebladeren. En daarna een kopje thee bij het eten… jammie…

En voor Ronny een familiefles pilsner, van 1 liter.

De volgende 2 dagen bestonden uit veel wandelen. Deels over oude incatrails. Die lopen overal, niet alleen naar machu picchu. Onderweg kwamen we langs dit  circusbeestje, een soort marmot.

De incatrails waren erg mooi, uitgekapt uit de rots en door de jungle.

Wel erg vermoeiend met al die incasteps.

Wel een mooi uitzicht van boven. Hier kunnen we nog lachen, maar een uurtje verder waren we allebei helemaal uitgeput. gelukkig konden we toen naar beneden (dachten we), maar dat was zo steil dat het bijna nog zwaarder was dan naar boven. In ieder geval voor onze knieën.

 

Ja, dit was boven… De guide was ook moe (in oranje shirt).

Het uitzicht van boven op Machu Picchu, waar we de volgende dag heen zouden gaan.

En toen naar beneden, met een stok om mijn knietje wat te ontlasten…

Eenmaal beneden mochten we kiezen: 3 uur over de treinrails lopen naar het dorpje waar we zouden overnachten (Machu Picchu town) of met de trein in 45 minuten… Natuurlijk kozen wij voor de trein. En wachtend hierop zagen we vanuit het restaurantje waar we zaten onderstaande kolibri.

En toen naar Machu Picchu. Om 4.30 moesten we in de rij voor de bus gaan staan die om 5.30 naar boven ging. We zaten in de eerste bus, zodat we kaartjes kregen om Waynapicchu te mogen beklimmen. Dit mogen maar 400 mensen per dag. ‘s Morgens vroeg (dit is om half 7) waren er nog niet zoveel mensen. Maar er was wel mist, die heel snel kwam en heel snel weer ging.

En er waren lama’s, leuk voor de foto.

 

Hieronder zie je een overzicht van machu Picchu. De berg erachter is Waynapicchu, die we mochten beklimmen.

 

Het padje op Waynapicchu was erg steil met soms erg grote steps. Maar gelukkig was het maar een uurtje omhoog.

En toen hadden we een heel mooi uitzicht op Machu Picchu. De zigzag links is de weg die de bus naar boven rijdt.

    

Terug naar Cuzco gingen we met de trein. 1 wagonnetje maar :-)

En ook nog een stukje met een taxi, met een psycho driver. Gelukkig hebben we het overleefd. En we waren snel thuis: hij deed het stuk in 1,5 uur wat de bus in 2,5 uur deed.

 

Nadat we terug kwamen uit Machu Picchu zijn we doorgegaan naar Puno. Wat plaatjes die we gemaakt hebben tijdens de busreis (we zaten vooraan in een dubbeldekker)

 

Puno ligt aan Lake Titicaca op 3.800 meter hoogte. Lake Titicaca is een groot meer (op de grens van Peru en Bolivia) en is het hoogste bevaarbare meer ter wereld.

In het meer wonen de Uros op drijvende eilanden van riet. Hieronder een voorbeeldje in het klein hoe die eilandjes eruit zien.

 

En zo liggen er 50 eilandjes in het meer:

Naast drijvende eilandjes heb je in het meer zijn er ook echte eilanden. Op een van die eilandjes hebben we overnacht bij een gezinnetje. Dit was hun dochtertje Luci:

En dit was het huis waarin we sliepen. Het rode gebouwtje links was de WC…

Hier was oma ons avondeten klaar aan het maken:

 

De andere eilandbewoners…

 

En een mooi doorkijkje

  

En ‘s avonds net voor een grote storm de berg op het eiland beklimmen. Mooi uitzicht!

Nu zijn we de grens met Bolivia overgestoken. Volgende keer een update over onze gave fietstocht over Death Road (de gevaarlijkste weg ter wereld!) en Uyuni, de zoutwoestijn.